Rada Miasta Garwolina podjęła jednomyślnie decyzję o zakupie starego starostwa, to znaczy parteru stuletniego kamienicznego budynku na posesji przy ulicy Staszica 15, i przynależnej do niego części tejże parceli wraz z dodatkowym budynkiem w podwórzu. (Piętro budynku i druga część parceli należą do Miasta i mieszczą magistrat). Miasto zapłaci Powiatowi 3,3 miliona złotych, w ratach.
Zakup Miasta scala podzieloną własnościowo nieruchomość, ale to jedyna - oprócz sentymentalnej - zaleta transakcji. Budynek o którym mowa jest niewygodny, wnętrza jego pokojów są ciemne i nieprzyjemne. Nie jest oszczędny energetycznie. Jego anachroniczne rozplanowanie uniemożliwia współczesną organizację obsługi interesantów. Budynek ma status zabytku ograniczający posługiwanie się nim. Nie ma odpowiednio dużego parkingu. Nieruchomość obciążona jest niekorzystną służebnością - musi pozostać przejezdna dla właściciela zamkniętego na głucho budynku dawnego Metalexportu. Właśnie dla tych powodów władze powiatowe chcą opuścić tę trącącą myszką siedzibę.
Jej cena jest wysoka. Miasto mogłoby za 3,3 miliona zł zrealizować wiele potrzebnych inwestycji (np. 3 km dróg).
Teoretycznie rzecz biorąc - gdyby nowy budynek magistratu był koniecznością i jego budowa od lat zawarta była w starannie przemyślanym planie czy strategii rozwoju Miasta i w ten sposób sensownie skorelowana z innymi inwestycjami - za podobne środki można by kupić powiatową parcelę przy ulicy Sportowej gdzie w pawilonach mieszczą się wydziały budownictwa i ochrony środowiska starostwa, na niej wybudować nowy magistrat i jemu przyporządkować parking pod bramą stadionu. (Obecny budynek magistratu i starostwa mógłby przyjąć biblioteki, centrum informacji lokalnej, komendę harcerską, i inne społeczne, powiatowe i miejskie organizacje o niższych wymaganiach lokalowych).
Zakup dotychczasowej siedziby starostwa nosi więc cechy przysługi Rady Miasta dla władz powiatowych, a nie własnych obywateli. Władze Powiatu miałyby nielada kłopot ze znalezieniem kupca na część ruderowatego gmachu, gdyby nie stało się nim Miasto.
Andrzej Dobrowolski
P.S.
A w Krakowie Korwin i 10 000 Krakowiaków. To miasto nie ufa pomysłom elit - odrzuciło w referendum pomysł organizacji olimpiady. Elity rządzą tak, jakby miały kłopot z wydaniem nadmiaru posiadanych pieniędzy.
.